De kleinzoon en zijn oma hielden van vogeltjes, vooral van kuifmezen. Toen oma stierf, kreeg ze twee vilten vogeltjes mee, waaronder een kuifmees. Na het afscheid nemen sloot ik met de kleinzoon de lijkwade, waar oma in lag. Ik naaide de laatste stukken vast, de kleinzoon legde de juiste knoop in de judobanden die het lichaam verankerden op de wilgentakken baar. We gingen haar begraven op een natuurbegraafplaats. Toen we haar in het graf hadden laten dalen en sommigen al wegliepen, kon de kleinzoon niet wegkomen. Hij bleef wat dralen. En toen streek plotseling, onbekend in dat terrein, een grote zwerm kuifmezen neer op de takken rond het graf.